W związku z zakończeniem przez Pana Wiesława Johanna – sędziego Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku – sprawowania funkcji przedstawiciela Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w Krajowej Radzie Sądownictwa z dniem 25 stycznia 2024 roku, Krajowa Rada Sądownictwa wyraża uznanie oraz podziękowania za Jego długoletnią służbę i zaangażowanie na rzecz Rady.

UZASADNIENIE
Pan Wiesław Johann – sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku – był członkiem Krajowej Rady Sądownictwa w latach 2015–2024. W skład Rady został powołany z dniem 30 września 2015 roku jako przedstawiciel Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Od 27 kwietnia 2018 roku do 24 maja 2022 roku pełnił funkcję Wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa, kierując jej pracami. Z dniem 25 stycznia 2024 roku został odwołany z funkcji przedstawiciela Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w Radzie.

Przez cały okres działalności w Krajowej Radzie Sądownictwa Pan sędzia Wiesław Johann aktywnie działał na jej rzecz, wyróżniając się pracowitością i zaangażowaniem. Wyrazem zaufania Rady wobec Pana sędziego było między innymi powierzenie Mu koordynowania wpływających do Rady skarg, wniosków i petycji, a także reprezentowania Rady na uroczystościach zakończenia aplikacji sędziowskiej w Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury oraz wręczania przez Prezydenta nominacji sędziowskich i asesorskich.

Z racji posiadania głębokiej wiedzy prawniczej, wieloletniego i zróżnicowanego doświadczenia zawodowego, a także znajomości zagadnień dotyczących sądownictwa, Jego udział w pracach Krajowej Rady Sądownictwa przyczyniał się do podejmowania kluczowych decyzji, które miały istotny wpływ na funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości w Polsce. Współpraca z Panem sędzią Wiesławem Johannem była także dla członków Rady źródłem inspiracji podczas dyskusji nad najważniejszymi sprawami dotyczącymi polskiego sądownictwa.

Krajowa Rada Sądownictwa z głębokim szacunkiem składa podziękowania Panu sędziemu Wiesławowi Johannowi za długoletnią służbę i zaangażowanie na rzecz Krajowej Rady Sądownictwa.

Krajowa Rada Sądownictwa, po zapoznaniu się z projektem ustawy o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa, przekazanym w dniu 12 stycznia 2024 r. do zaopiniowania przy piśmie Ministra Sprawiedliwości (znak: DLUS-II.440.1.2024; nr w wykazie prac legislacyjnych: UD6), opiniuje projekt negatywnie jako sprzeczny z fundamentalnymi konstytucyjnymi zasadami polskiego porządku prawnego, tj. z art. 2, art. 4, art. 178, art. 144 ust. 3 pkt. 17 Konstytucji RP oraz art. 179 z art. 187 ust.1 pkt 2, art. 60 z art. 32 Konstytucji RP i art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

w sprawie skierowania wniosku do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 lutego 2024 r. zmieniającego rozporządzenie – Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. poz. 149) wraz z wnioskiem o zabezpieczenie.

1. Na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 186 ust. 2 oraz art. 188 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, ze zm.), zwanej dalej „Konstytucją RP”, Krajowa Rada Sądownictwa wnosi o stwierdzenie, że:
– § 1, § 2 i § 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 lutego 2024 r. zmieniającego rozporządzenie – Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. poz. 149) są niezgodne z art. 7 Konstytucji RP w zw. z art. 186 ust. 1 Konstytucji RP, zaskarżone rozporządzenie zostało bowiem wydane przez Ministra Sprawiedliwości bez zachowania trybu wymaganego przepisami prawa do jego wydania, bez zasięgnięcia opinii Krajowej Rady Sądownictwa;
– § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 lutego 2024 r. zmieniającego rozporządzenie – Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. poz. 149), jest niezgodny z art. 41 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 217, z późn. zm.) a przez to jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art. 176 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
– § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 lutego 2024 r. zmieniającego rozporządzenie – Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. poz. 149) jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
– § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 lutego 2024 r. zmieniającego rozporządzenie – Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. poz. 149) jest niezgodny z art. 178 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
– § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 lutego 2024 r. zmieniającego rozporządzenie – Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. poz. 149) jest niezgodny z art. 179 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
– § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 lutego 2024 r. zmieniającego rozporządzenie – Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. poz. 149) jest niezgodny z art. 190 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Data wydarzenia: 2024-02-13

Data końca wydarzenia: 2024-02-16

Podczas zakończonego dzisiaj posiedzenia plenarnego KRS podjęła uchwałę nr 81/2024 dotyczącą żądania Prokuratora Generalnego wszczęcia postępowania wyjaśniającego przez rzecznika dyscyplinarnego SN oraz trybu tego postępowania.

Żądanie Prokuratora Generalnego, o jakim mowa w uchwale KRS, dotyczy sędziego Aleksandra Stępkowskiego z SN, który zajmował się sprawą o sygn. I NSW 1267/23, wniesioną przez posła Mariusza Kamińskiego. Chodzi o postanowienie Marszałka Sejmu dotyczące wygaśnięcia mandatu posła.

Krajowa Rada Sądownictwa stwierdza, że wszczęcie postępowania wyjaśniającego w sprawie I NSW 1267/23 nastąpiło z oczywistym i rażącym naruszeniem art. 76 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym poprzez zaniechanie uzyskania wyjaśnień od członków składu orzekającego.

Kontekst polityczny wniosku Prokuratora Generalnego, pośpiech oraz brak umożliwienia złożenia obligatoryjnych wyjaśnień przez członków składu orzekającego stwarza wrażenie, że organ wykonawczy wywiera presję na niezawisłych sędziów, doprowadzając do „efektu mrożącego”, co nie jest możliwe do akceptacji w demokratycznym państwie prawa.
KRS wyraża też głęboką dezaprobatę wobec wszelkich prób naruszania zasad nieusuwalności sędziów i niezawisłości sędziowskiej i apeluje do wszystkich organów władzy do przestrzegania konstytucyjnej zasady legalizmu i podejmowania działań jedynie na podstawiei w granicach prawa.

Krajowa Rada Sądownictwa przyjęła także stanowisko dotyczące uprawnienia Ministra Sprawiedliwości do zawieszenia prezesa (wiceprezesa) sądu w związku z zamiarem jego odwołania w trybie art. 27 § 3 p.u.s.p.

Rada stwierdza, że zawieszenie jest środkiem dopuszczalnym jedynie na etapie wystąpienia przez Ministra Sprawiedliwości do kolegium właściwego sądu o opinię, co do odwołania i działa jedynie do czasu wydania opinii przez kolegium.

Zawieszenie prezesa (wiceprezesa) na podstawie art. 27 § 3 p.u.s.p. bezterminowo, do czasu wystąpienia przez Ministra Sprawiedliwości do Krajowej Rady Sądownictwa o wydanie opinii dotyczącej jego odwołania, jest nie do pogodzenia z wartościami konstytucyjnymi.

Na wniosek członków Rady Komisja do spraw etyki zawodowej sędziów i asesorów sądowych ma opracować zasady aktywności sędziów na portalach społecznościowych, które będą zgodne z etyką sprawowanego przez nich urzędu.

Krajowa Rada Sądownictwa, po przeprowadzonych konkursach na stanowiska sędziowskie, podjęła uchwały o przedstawieniu Prezydentowi RP ośmiu wniosków o powołanie na stanowisko sędziego sądu rejonowego, 11 wniosków o powołanie na stanowisko sędziego sądu okręgowego oraz dwóch wniosków o powołanie na stanowisko sędziego wojewódzkiego sądu administracyjnego.

Członkowie Rady wyznaczyli sędzię Krystynę Morawę – Fryźlewicz do stałego wykonywania pracy w Biurze KRS.

Rada rozpatrzyła 10 spraw dotyczących wniosków o cofnięcie zgłoszeń udziału w konkursach i negatywnie rozpatrzyła dwa oświadczenia woli dalszego zajmowania stanowiska sędziego. Uwzględniła jeden wniosek o stwierdzenie daty przejścia w stan spoczynku i także jeden wniosek o przeniesienie w stan spoczynku.
Podczas posiedzenia Rada zaopiniowała jeden projekt aktu prawnego.

Rzecznik Prasowy
Krajowej Rady Sądownictwa

Data wydarzenia: 2024-01-30

Data końca wydarzenia: 2024-02-02

1. Krajowa Rada Sądownictwa wykonując konstytucyjny obowiązek stania na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów na podstawie art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, wyraża głębokie zaniepokojenie działaniami Prokuratora Generalnego oraz Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Najwyższego podjętymi w sprawie o sygn. akt RD 2/24 i oczywistym, rażącym naruszeniem art. 76 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym t.j. (Dz.U. z 2023 r. poz. 1093).

2. Pismem z dnia 8 stycznia 2024 r. Prokurator Generalny złożył wniosek do Rzecznika Dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia, czy w związku z wydaniem w dniu 5 stycznia 2024 r. postanowienia w sprawie I NSW 1267/23 nie doszło do popełnienia deliktu dyscyplinarnego. Bez odebrania obligatoryjnych wyjaśnień na podstawie art. 76 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym Rzecznik Dyscyplinarny postanowieniem z dnia 10 stycznia 2024 r. wszczął postępowanie wyjaśniające w sprawie o sygn. akt RD 2/24.

3. Postępowanie wyjaśniające w sprawie zostało wszczęte na podstawie wniosku Prokuratora Generalnego, którego jedynym uzasadnieniem są: „pojawiające się w przestrzeni publicznej informacje o wydaniu przez sędziów zasiadających w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznej dnia 5 stycznia 2024 r. postanowienia o uchyleniu postanowienia Marszałka Sejmu stwierdzającego wygaśnięcie mandatu posła bez dołączenia akt sprawy, w oparciu o kopię akt” ( wniosek PG z dnia 8 stycznia 2024 r.). Wszczęcie postępowania nastąpiło bez wskazania jakiejkolwiek podstawy prawnej, treści przepisów oraz treści zarzutów.

4. Krajowa Rada Sądownictwa stwierdza, że wszczęcie postępowania wyjaśniającego w sprawie I NSW 1267/23 nastąpiło z oczywistym i rażącym naruszeniem art. 76 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym poprzez zaniechanie uzyskania wyjaśnień od członków składu orzekającego. Zgodnie z art. 76 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym, „Rzecznik Dyscyplinarny Sądu Najwyższego podejmuje czynności wyjaśniające na żądanie m. in. Prokuratora Generalnego, po wstępnym wyjaśnieniu okoliczności niezbędnych do ustalenia znamion przewinienia, a także po złożeniu wyjaśnień przez sędziego…”, co stanowi obligatoryjny element poprzedzający wszczęcie postępowania wyjaśniającego.

5. Kontekst polityczny wniosku Prokuratora Generalnego, pośpiech oraz brak umożliwienia złożenia obligatoryjnych wyjaśnień przez członków składu orzekającego stwarza wrażenie, że organ wykonawczy wywiera presję wobec niezawisłych sędziów, doprowadzając do „efektu mrożącego”, co nie jest możliwe do akceptacji w demokratycznym państwie prawa. Budzi to także wątpliwości co do bezstronności Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Najwyższego.

6. Krajowa Rada Sądownictwa przypomina, że niezawisłość sędziowska jest elementem konstytucyjnego ustroju Rzeczypospolitej Polskiej. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, na które jakże często powoływali się Ci, którzy dzisiaj kwestionują uznane zasady niezawisłości, w tym także obecnie urzędujący Minister Sprawiedliwości - Prokurator Generaln wynika, że „wymóg niezawisłości sędziowskiej, stanowiącej integralny element sądzenia, wchodzi w zakres istoty prawa do skutecznej ochrony sądowej oraz prawa podstawowego do rzetelnego procesu sądowego, które to prawo ma fundamentalne znaczenie jako gwarancja ochrony wszystkich praw, jakie podmioty prawa wywodzą z prawa Unii, oraz zachowania wartości wspólnych państwom członkowskim określonych w art. 2 TUE, w szczególności wartości państwa prawnego” (wyrok z dnia 20 kwietnia 2021 r., Republika, C 896/19, EU:C:2021:311, pkt 51 i przytoczone tam orzecznictwo).

7. Wszczęcie postępowania wyjaśniającego w kontekście towarzyszących mu głosów dezaprobaty dotyczących wydanego w sprawie I NSW 1267/23 przez Sąd Najwyższy orzeczenia może stwarzać przekonanie, że stanowi ono instrument politycznej kontroli treści orzeczeń sądowych i jak podkreśla TSUE rodzić w społecznym odczuciu jednostek przekonanie co do braku gwarancji niezależności i niezawisłości sędziów od władzy wykonawczej, co mogłoby podważyć zaufanie, jakie sądownictwo powinno budzić w tych jednostkach w społeczeństwie demokratycznym. (Postanowienie z dnia 8 kwietnia 2020 r., Komisja/Polska, C‑791/19 R, EU:C:2020:277, pkt 90, wyrok z dnia 18 maja 2021 r., Asociația „Forumul Judecătorilor din România” i in., wyrok w sprawach połączonych C‑748/19 do C‑754/19, pkt 73; C‑83/19, C‑127/19, C‑195/19, C‑291/19 i C‑355/19, EU:C:2021:393, pkt 198 i przytoczone tam orzecznictwo, C‑487/19 pkt 131).

8. Krajowa Rada Sądownictwa jako konstytucyjny organ Rzeczpospolitej Polskiej oświadcza, że stoi i stać będzie na straży niezawisłości sędziowskiej, wyraża głęboką dezaprobatę wobec wszelkich prób naruszania zasad nieusuwalności sędziów i niezawisłości sędziowskiej i apeluje do wszystkich organów władzy do przestrzegania konstytucyjnej zasady legalizmu i podejmowania działań jedynie na podstawie i w granicach prawa.

Przewodniczący
Krajowej Rady Sądownictwa
sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka