PROJEKT z dnia 8 kwietnia 2024 r.

USTAWA
z dnia ...… r.
o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa


Art. 1. W ustawie z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 269 oraz z 2023 r. poz. 1615) wprowadza się następujące zmiany:
1)uchyla się art. 9a;
2)art. 11a–11e otrzymują brzmienie:
„Art. 11a. 1. Piętnastu członków Rady wybierają obywatele polscy spośród sędziów Sądu Najwyższego, sądów powszechnych, sądów administracyjnych i sądów wojskowych w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich i w głosowaniu tajnym.
2. Prawo wybierania (czynne prawo wyborcze) w wyborach do Krajowej Rady Sądownictwa przysługuje obywatelom polskim, którym w dniu głosowania przysługuje czynne prawo wyborcze w wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Prawo wybieralności (bierne prawo wyborcze) w wyborach do Krajowej Rady Sądownictwa ma osoba zajmująca stanowisko sędziego w Sądzie Najwyższym, sądzie powszechnym, sądzie wojskowym lub sądzie administracyjnym.
4. Nie ma prawa wybieralności w wyborach osoba:
1)skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe;
2)wobec której wydano prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające utratę prawa wybieralności, o którym mowa w art. 21a ust. 2a ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz.U. z 2023 r. poz. 342, 497, 1195 i 1872).
5. Członkami Rady zostaje piętnastu kandydatów, którzy otrzymają największą liczbę głosów. W przypadku uzyskania przez kandydatów równej liczby głosów, członkiem Rady zostaje sędzia starszy służbą, a jeżeli staż służby kandydatów jest równy – sędzia starszy wiekiem.
6. Wspólna kadencja członków Rady wybranych spośród sędziów rozpoczyna się z dniem następującym po dniu zakończenia poprzedniej kadencji członków Rady wybranych spośród sędziów.

w związku z zawieszonymi postępowaniami  przed Sądem  Najwyższym na podstawie nieznanej ustawie, a to oczekiwaniem na zmianę prawa

Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa, na podstawie art. 186 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązek stania na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów, realizując obowiązek czuwania nad przestrzeganiem zasad etyki zawodowej sędziów i asesorów sądowych w oparciu o art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, po zapoznaniu się z postanowieniami sędziów Sądu Najwyższego Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych (Pawła Księżaka, Grzegorza Żmija, Leszka Boska) w przedmiocie zawieszenia szeregu postępowań w sprawach z odwołań od uchwał KRS, w tym o nieprzedstawieniu wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu powszechnego, sędziego Sądu Najwyższego, z uwagi na konieczność przeprowadzenia zmian legislacyjnych usuwających wady procesowe określone w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Wielka Izba) z 21 grudnia 2023 r., C-718/21 oraz w wyroku pilotażowym Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 23 listopada 2023 r. Wałęsa przeciwko Polsce (skarga m50849/21) w terminie tam zakreślonym, wyraża wątpliwości co do zachowania przez tych sędziów nie tylko należytych standardów zasad etyki zawodowej sędziów, ale przede wszystkim obowiązującego porządku konstytucyjnego.

Zgodnie z art. 178 Konstytucji sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji i ustawom. Konstytucja RP zachowuje nadrzędność i pierwszeństwo wobec wszystkich aktów prawnych, w tym także prawa unijnego (wyrok TK z dnia 16 listopada 2011 r SK 45/09).

Wyroki trybunałów międzynarodowych nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa w Polsce i nie stanowią podstawy prawnej do działania organów Państwa, realizując funkcję pomocniczą jako formalnie niewiążące źródło poznania prawa. Wyroki skierowane przeciwko Państwu, podlegają wykonaniu wyłącznie poprzez działanie Państwa.

Krajowa Rada Sądownictwa zwraca uwagę, że sędzia powinien dbać (... ) o dobro wymiaru sprawiedliwości i ustrojową pozycję władzy sądowniczej (§4 Zbioru Zasad Etyki Zawodowej Sędziów i Asesorów Sądowych) oraz we wszystkich przydzielonych sprawach sędzia ma obowiązek podejmować czynności bez zwłoki, bez narażania stron i Skarbu Państwa na niepotrzebne koszty (§8 powołanego Zbioru Zasad Etyki).

Wydawanie orzeczeń w oparciu o nieistniejącą podstawę prawną, skutkiem których jest nierespektowanie obowiązku podejmowania czynności bez zwłoki stanowi jednocześnie naruszenie wyrażonego w art.45 ust. l Konstytucji prawa obywateli do sądu. Analizowane postanowienia Sądu Najwyższego tamują możliwość prawomocnego zakończenia postępowań nominacyjnych. W sytuacji występującego obecnie zjawiska znacznie wydłużonego oczekiwania stron i uczestników postępowań na rozpatrzenie spraw sądowych, wydawanie przez Sąd Najwyższy orzeczeń, uniemożliwiających przedstawienie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosków o powołanie sędziów w Sądzie Najwyższym i sądach powszechnych, przyczynia się do pogłębienia tego stanu rzeczy. W społecznym odczuciu jednostek może być to postrzegane jako godzące w zasadę zaufania obywateli do Państwa i władzy sądowniczej.

W tych okolicznościach Krajowa Rada Sądownictwa apeluje do sędziów o zachowanie należytych standardów pełnionego urzędu sędziego. Powstrzymywanie się przez sędziego od sprawowania wymiaru sprawiedliwości stoi w rażącej sprzeczności z podstawowymi obowiązkami sędziego,, wynagradzanego z budżetu Skarbu Państwa, a tym samym wydaje się w takich sytuacjach zasadne rozważenie dobrowolnego złożenia urzędu.
                                                                                            

                                                                                                                                                                                        Przewodniczący
                                                                                                                                                                                        Krajowej Rady Sądownictwa
                                                                                                                                                                                        sędzia Dagmara Pawełczyk-Woicka


Data wydarzenia: 22-03-24

Na zakończonym 22 marca br. posiedzeniu plenarnym członkowie KRS w głosowaniu poparli kandydatury Sławomira Wojciechowskiego sędziego WSA w Łodzi i Krzysztofa Sobieralskiego sędziego WSA w Opolu, profesora Uniwersytetu Wrocławskiego na stanowiska sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego Izby Ogólnoadministracyjnej. Kandydaci zostaną przedstawieni przez Radę Prezydentowi RP.

Rada podjęła także uchwały o przedstawieniu Prezydentowi RP jednego wniosku o powołanie na stanowisko sędziego sądu rejonowego oraz jednego wniosku o powołanie na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego. W przypadku jednego konkursu zdecydowała o konieczności wysłuchania kandydata, a w innym kandydat nie znalazł akceptacji członków Rady.

Krajowa Rada Sądownictwa przyjęła protokół z lustracji w Sądzie Rejonowym Poznań-Stare Miasto, wydziałach odwoławczych Sądu Okręgowego w Poznaniu, Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa i Sądzie Okręgowym w Krakowie. Analiza pod kątem równego traktowania sprawców i pokrzywdzonych obejmowała wybrane sprawy karne z lat 2021-23 dotyczące przestępstw przeciwko mieniu z użyciem przemocy, a także polegających na zmuszaniu do określonego zachowania.

Wśród analizowanych spraw znalazła się sprawa Mariki oraz m.in. sprawa ataku na działacza pro-life, propagującego hasła antyaborcyjne w Warszawie. Uznano, że sądy poznański i warszawski inaczej zakwalifikowały czyny oskarżonych i wymierzyły zupełnie inne kary. W obu przypadkach istotną rolę w zachowaniach sprawców odgrywał ich światopogląd. Podkreślono, że w sprawach, w których pojawia się element ideologiczny, religijny czy aksjologiczny, sądowi nie wolno kierować się w rozstrzygnięciach poglądami własnymi czy oskarżonych.

Zdaniem KRS, biorąc pod uwagę wnioski wynikające z lustracji wybranych sądów - celowe jest rozważanie zwrócenia uwagi na tak poważne rozbieżności orzecznicze Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego, Prezesowi Sądu Najwyższego kierującego pracą Izby Karnej oraz Prokuratorowi Generalnemu i Rzecznikowi Praw Obywatelskich.

W związku z opracowaniem opinii dotyczącej budżetu sądownictwa Komisja budżetowa 19 marca 2024 r. zorganizowała spotkanie z przedstawicielami Krajowej Rady Kuratorów w celu poznania problemów z jakimi borykają się kuratorzy, a zwłaszcza zaplanowania w budżetach środków finansowych na dokształcanie czy podwyżki.

Przewodniczący KRS przedstawił członkom Rady dokumenty, które wpłynęły do Rady: pismo społeczności skupionej wokół Akademickich Klubów Obywatelskich w sprawie łamania praworządności w Polsce, oświadczenie stowarzyszenia „Prawy Poznań” dotyczące destrukcji wymiaru sprawiedliwości i porządku prawnego po 13 grudnia 2023 r. oraz uchwałę Ogólnopolskiego Zrzeszenia Sędziów „Sędziowie RP” w Krakowie, która wyraża sprzeciw wobec kwestionowania statusu sędziów powołanych przez Prezydenta RP na wniosek KRS.

Rada rozpatrzyła też 16 spraw dotyczących wniosków o cofnięcie zgłoszeń udziału w konkursach, pozytywie zaopiniowała trzy oświadczenia woli dalszego zajmowania stanowiska sędziego. Członkowie Rady zadecydowali o umorzeniu jednego odwołania od podziału czynności. Uwzględnili trzy wnioski o przeniesienie sędziów w stan spoczynku, stwierdzili jedną datę przejścia w stan spoczynku.

Krajowa Rada Sądownictwa zapoznała się także z sześcioma projektami aktów prawnych i zdecydowała, by ich nie opiniować, ponieważ przedmiot regulacji jest poza kompetencjami Rady.

                                                                                                                                                                 Rzecznik Prasowy
                                                                                                                                                                 Krajowej Rady Sądownictwa