Aktualności
- Szczegóły
Podczas zakończonego 21 kwietnia 2023 r. posiedzenia plenarnego Krajowa Rada Sądownictwa podjęła uchwałę o skierowaniu do Trybunału Konstytucyjnego wniosku
(wraz z wnioskiem o zabezpieczenie) o niezgodności z Konstytucją RP i prawem międzynarodowym art. 35 §3 Ustawy o Sądzie Najwyższym w zakresie, w jakim mówi on o:
- uprawnieniu Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do wyznaczenia sędziego tego sądu, bez jego zgody, do udziału w rozpoznaniu określonej sprawy w innej izbie SN;
- uprawnieniu Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do wyznaczenia sędziego bez jego zgody do orzekania w innej izbie SN na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy w roku.
Przepis ten nie przewiduje żadnych kryteriów wyboru sędziego ani limitu przydzielanych sędziemu spraw. Nie wyklucza ponadto corocznego wyznaczania sędziego do orzekania przez 6 miesięcy w innej izbie SN bez zgody tego sędziego.
Zdaniem Krajowej Rady Sądownictwa, artykuł 35 §3 ustawy o SN jest niezgodny z art. 178 ust. 1 oraz art. 178 ust. 1 w związku z art. 180 ust. 2, w związku z art. 2 Konstytucji RP i art. 2 Konstytucji RP oraz art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
Krajowa Rada Sądownictwa podjęła uchwały o przedstawieniu Prezydentowi RP 23 wniosków o powołanie na stanowisko sędziego sądu rejonowego, 4 wniosków o powołanie na stanowisko sędziego sądu okręgowego oraz 2 wniosków o powołanie na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego. Rada wystąpiła do Prezydenta RP o powołanie 2 asesorów wojewódzkiego sądu administracyjnego. Ponadto Rada postanowiła odroczyć rozstrzygnięcie dwóch konkursów asesorskich do wojewódzkiego sądu administracyjnego i zaprosić kandydatów na wysłuchania.
KRS przyjęła bez uwag opinię Komisji do spraw opiniowania aktów prawnych dotyczących sądownictwa na temat rozporządzenia Prezydenta RP w sprawie sposobu ustalania wysokości dodatku wyrównawczego dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę wojskową na stanowiskach służbowych sędziów sadów wojskowych oraz prokuratorów do spraw wojskowych, a także senackiego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego.
Rada zajęła stanowisko odnośnie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (sygn. akt. K 25/20) w sprawie oceny zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej przepisów dotyczących immunitetu sądowego państwa obcego w zakresie zbrodni wojennych, ludobójstwa i zbrodni przeciwko ludzkości.
Członkowie Krajowej Rady Sądownictwa rozpatrzyli także 8 wniosków o cofnięcie zgłoszeń udziału w konkursach, jedno odwołanie od zmiany podziału czynności, 6 oświadczeń woli dalszego zajmowania stanowiska sędziego
oraz wniosek o przeniesienie sędziego w stan spoczynku.
Zespół Prasowy
Krajowej Rady Sądownictwa
Uchwała Krajowej Rady Sądownictwa nr 275/2023 z dnia 20 kwietnia 2023 roku.
- Szczegóły
Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2023 roku w sprawie o sygn. I Co 204/23, Sąd Rejonowy w Gliwicach w składzie sędzia Paweł Strumiński, zobowiązał Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa do przesłania „znajdującej się w Krajowej Radzie Sądownictwa, pełnej dokumentacji związanej z procesem nominacyjnym na stanowisko Sędziego Sądu Rejonowego w Gliwicach wraz z pełną dokumentacją obejmująca postępowanie w zakresie dotyczącym procesu uprzedniego mianowania tej samej osoby na stanowisko asesora (...) a to w terminie 14 dni pod rygorem nałożenia grzywny w kwocie 2 000 zł za niewykonanie zobowiązania Sądu w terminie.”. Odpis postanowienia wpłynął do Krajowej Rady Sądownictwa w dniu 9 lutego 2023 roku.
17 lutego 2023 roku Przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa pismem, oznaczonym sygn. I Co 204/23, działając w zakreślonym do tego terminie, przedstawił Sądowi Rejonowemu w Gliwicach żądane dokumenty. Pismo adresowane było do Prezesa Sądu Rejonowego w Gliwicach.
6 marca 2023 roku Prezes Sądu Rejonowego w Gliwicach powiadomił Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa, że zapoznał z treścią wyżej wskazanego pisma sędziego Pawła Strumińskiego
Postanowieniem z dnia 24 lutego 2023 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach nałożył na Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa grzywnę w wysokości 2 000 zł, a w uzasadnieniu postanowienia wskazał, że Przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa nie udzielił odpowiedzi na żądanie Sądu.
W tym stanie rzeczy w dniu 19 kwietnia 2023 roku Przewodniczący KRS odbył rozmowę z Prezesem Sądu Rejonowego w Gliwicach, od którego uzyskano informację, że pismo 17 lutego 2023 roku jest poddawane analizie pod kątem regulacji Kodeksu postępowania administracyjnego (- sic!!!) nie zostało ono złożone do akt sprawy I Co 204/23, a podobny los spotkał załączniki do tegoż pisma w postaci żądanych przez Sąd dokumentów, które pozostają w dyspozycji Prezesa.
20 kwietnia 2023 r. Przewodniczący KRS wystosował skargę do Ministra Sprawiedliwości dotyczącą zachowania PSR w Gliwicach: „Wobec wysoce niejasnych okoliczności niezłożenia do akt sprawy o sygn. I Co 204/23 pisma Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 17 lutego 2023 roku wraz z załącznikami, a w szczególności wątpliwości co do osoby, która spowodowała usunięcie dokumentów w sposób mogący aktualizować potrzebę oceny zdarzenia z punktu widzenia realizacji znamion występku z art. 276 k.k. i art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. u § 2 k.k. (nadmieniam, że „usunięciem dokumentu” w rozumieniu art. 276 k.k. są wszelkie czynności prowadzące do uczynienia go niedostępnym dla osoby uprawnionej, choćby znane było miejsce przechowywania tego dokumentu. Nie budzi zaś wątpliwości, że osobą uprawnioną odnośnie do dokumentów załączonych do pisma jako dowody w sprawie był referent sprawy o sygn. I Co 204/23, a nie prezes sądu, w którym sprawa ta zawisła), co skutkowało błędnym przyjęciem niewykonania przez Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa zobowiązania do przedstawienia dokumentów i nałożeniem na Przewodniczącego grzywny, zwracam się z wnioskiem o ustalenie w ramach zewnętrznego nadzoru administracyjnego przyczyn i okoliczności opisanego incydentu (..)”
21 kwietnia 2023 roku zostało złożone zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa- przekroczenia w dniu 24 lutego 2023 roku w Gliwicach uprawnień przez funkcjonariusza publicznego – sędziego Sądu Rejonowego w Gliwicach, polegającego na umyślnym i dokonanym z motywacji politycznej wydaniu w zawisłej przed tym Sądem sprawy o sygn. I Co 204/23 postanowienia nakładającego grzywnę na Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa w stanie oczywistego braku prawnych i faktycznych podstaw skazania na grzywnę – i działaniu przez to na szkodę interesu publicznego, co może wyczerpywać znamiona czynu zabronionego z art. 231 § 1 k.k.
Na umyślny aspekt działania sędziego Pawła Strumińskiego wskazuje: ” jego aktywność w mediach społecznościowych polegająca na wielokrotnym publikowaniu niezwykle zaangażowanych pod względem politycznym komentarzy, sprowadzających się do kwestionowania nie tylko kierunku, ale legalności reform wymiaru sprawiedliwości, których emocjonalne i stylistyczne nacechowanie dają świadectwo jego zacietrzewieniu i daleko wykraczają poza przystojący sędziemu umiar i powściągliwość w wyrażaniu poglądów politycznych (używanie ostrych, a nierzadko pogardliwych sformułowań typu polityczny kacyk, idiotyczna retoryka tego pana (- o Ministrze Sprawiedliwości), nadworny ludzik, pseudodziennikarz, putynizacja, system na wzór sowiecki, jak można łgać publicznie). Wymaga szczególnego podkreślenia, że odrębną uwagę poświęcił sędzia Paweł Strumiński w swych krewkich komentarzach właśnie Przewodniczącemu Krajowej Rady Sądownictwa, o której napisał „ta Pani nie rozumie, co to jest niezawisłość czy bezstronność, ale trudno się dziwić, skoro się jest na usługach polityków” oraz „za sprawą m.in. tej pani (…) całkowita anarchia”). Na gruncie ogólnej kontestacji reform wymiaru sprawiedliwości Przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa znalazł się niewątpliwie na „krótkiej liście” osób darzonych przez pana sędziego szczególną niechęcią, awersją i resentymentem, przybierającymi wymiar wręcz osobisty, którym to emocjom upust dał korzystając z możliwości, jakie daje mu piastowany urząd.”
Przewodnicząca KRS oczekuje rzetelnego wyjaśnienia sprawy przez Ministra Sprawiedliwości oraz prokuraturę, a w szczególności odpowiedzi, czy Sędzia referent działał w porozumieniu z Prezesem Sądu Rejonowego w Gliwicach oraz innymi osobami.
Należy podkreślić, że rzetelne wyjaśnienie tej sprawy leży w interesie wymiaru sprawiedliwości, gdyż w przeciwnym razie każdy obywatel, „który podpadnie sędziemu” będzie mógł żywić obawy, że nie zostanie potraktowany bezstronnie przez organy wymiaru sprawiedliwości.
Zespół Prasowy
Krajowej Rady Sądownictwa
- Szczegóły
Krajowa Rada Sądownictwa informuje, że w dniu 21 kwietnia 2023 r. w Monitorze Polskim z 2023 r., poz. 424 ukazało się Obwieszczenie Ministra Sprawiedliwości o wolnych stanowiskach sędziowskich:
Wolne stanowiska sędziowskie zostały ogłoszone w niżej wymienionych sądach powszechnych:
- stanowisko sędziego sądu apelacyjnego w Sądzie Apelacyjnym w Krakowie;
- stanowisko sędziego sądu apelacyjnego w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie;
- stanowisko sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Lublinie;
- stanowisko sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Szczecinie;
- stanowisko sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Warszawie;
- stanowisko sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu.
- Szczegóły
Krajowa Rada Sądownictwa jako organ konstytucyjny, stojący na straży niezawisłości sędziowskiej i niezależności sądów, po zapoznaniu się z wystąpieniami przedstawicieli Stowarzyszenia Sędziów Polskich „Iustitia” w trakcie odbywającego się w dniach 14-16 kwietnia 2023 r. XXIX Zebrania Delegatów stwierdza, że działalność stowarzyszenia przekracza zakreślone normą art. 178 ust. 3 Konstytucji RP ograniczenia, stanowiące, że sędzia nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej, niedającej się pogodzić z zasadami niezależności sądów i niezawisłości sędziów.
Działalność części członków Stowarzyszenia „Iustitia”, którzy jako „sukces” określają doprowadzenie do destabilizacji państwa polskiego oraz wzywają organy instytucji unijnych do wdrażania wobec państwa polskiego procedur naruszeniowych i nakładania kar finansowych stanowi nie tylko zagrożenie dla obywateli, ale jest też przykładem niedopuszczalnej i sprzecznej ze statutem stowarzyszenia działalności politycznej, identycznej z działalnością typową dla partii politycznych.
Krajowa Rada Sądownictwa wzywa sędziów, członków Stowarzyszenia, do zdystansowania się od sprzecznych z prawem zachowań jego kierownictwa.
- Szczegóły
Na posiedzeniu plenarnym w dniu 20 kwietna 2023 roku Krajowa Rada Sądownictwa podjęła uchwałę o skierowaniu do Trybunału Konstytucyjnego wniosku o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją RP art. 35 §3 ustawy o Sądzie Najwyższym w zakresie, w jakim mówi on o:
- uprawnieniu Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do wyznaczenia sędziego tego sądu, bez jego zgody, do udziału w rozpoznaniu określonej sprawy w innej izbie SN;
- uprawnieniu Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do wyznaczenia sędziego bez jego zgody do orzekania w innej izbie SN na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy w roku.
Przepis ten nie przewiduje żadnych kryteriów wyboru sędziego ani limitu przydzielanych sędziemu spraw. Nie wyklucza ponadto corocznego wyznaczania sędziego do orzekania przez 6 miesięcy w innej izbie SN bez zgody tego sędziego.
Zdaniem Krajowej Rady Sądownictwa, artykuł 35 §3 ustawy o SN jest niezgodny z art. 178 ust. 1 oraz art. 178 ust. 1 w związku z art. 180 ust. 2, w związku z art. 2 Konstytucji RP i art. 2 Konstytucji RP oraz art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
Według Krajowej Rady Sądownictwa, aby Sąd Najwyższy mógł skutecznie spełniać swoje zadania nadzoru nad orzecznictwem sądów powszechnych i wojskowych, sędziowie muszą posiadać wysoką specjalizację prawniczą i utrzymywać ją na odpowiednim poziomie. Wymaga to utrzymania zasady stabilizacji urzędu sędziowskiego, by żaden z sędziów Sądu Najwyższego nie był kierowany do wykonywania czynności w izbie innej niż ta określona w obwieszczeniu o naborze na konkretne stanowisko sędziowskie.
Jeśli przeniesienie sędziego do innej izby jest konieczne, powinno to odbyć się w sposób przejrzysty i za zgodą samego sędziego. W ten sposób zostanie zachowany jego autorytet i niezależność, a zaufanie do państwa i jego instytucji będzie wzmocnione.
Zasada nieprzenoszalności sędziego nie ma charakteru absolutnego i może być ograniczana, jednak tylko w sposób ściśle określony. Te granice wyznacza Konstytucja RP.
Mówi ona o dwóch rodzajach przeniesienia sędziego: przeniesienie wbrew woli sędziego w przypadkach określonych w ustawie oraz takim, które ma źródło w reorganizacji struktury sądownictwa.
Zespół prasowy
Krajowej Rady Sądownictwa
Strona 72 z 215
