Rada zaniepokojona podejmowaniem czynności orzeczniczych przez sędziego Sądu Najwyższego Józefa Iwulskiego

Krajowa Rada Sądownictwa przyjęła 19 maja 2023 r. stanowisko w sprawie okoliczności związanych z badaniem niezawisłości i niezależności sędziego w związku z postanowieniem Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 2023 r. (sygn. akt III CB 6/23)

Rada wyraziła głębokie zaniepokojenie faktem podejmowania przez sędziego Sądu Najwyższego Józefa Iwulskiego czynności orzeczniczych w sytuacji, gdy uchwałą SN z dnia 2 lipca 2021 r. został zawieszony w czynnościach służbowych. Zaniepokojenie to jest tym poważniejsze, że sędzia Józef Iwulski podejmuje czynności orzecznicze w sprawie III CB 6/23 będąc jej sprawozdawcą, w której postanowieniem z 13 kwietnia 2023 r. orzeczono wyłączenie sędziego Sądu Najwyższego Marcina Łochowskiego od orzekania z uwagi na niespełnianie wymogów niezawisłości i bezstronności mających źródło w okolicznościach towarzyszących jego powołaniu i podnosząc w uzasadnieniu wadliwość uksztaltowania Krajowej Rady Sądownictwa oraz brak wiążącego charakteru wyroków Trybunału Konstytucyjnego.

Rada przypomina, że Sąd Najwyższy na wniosek Prokuratora IPN w Krakowie zezwolił na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego Sądu Najwyższego Józefa Iwulskiego w związku z zamiarem przedstawienia sędziemu zarzutu popełnienia przestępstwa stanowiącego zbrodnię komunistyczną stanowiącą jednocześnie zbrodnię przeciwko ludzkości.

Uchwała Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego stwierdziła, że zgromadzony materiał dowodowy w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje, że SSN Józef Iwulski, był członkiem składu orzekającego, który 21 grudnia 1982 r. wymierzył Leszkowi Wojnarowi, działaczowi NSZZ Solidarność karę bezwzględnego pozbawienia wolności i istnieje uzasadnione podejrzenie, że wydając powyższy wyrok sędzia Józef Iwulski posłużył się przepisem sformułowanym z naruszeniem zasady określoności przestępstwa w celu wymierzenia kary rażąco niewspółmiernej do czynu przypisanego oskarżonemu.

Dodać należy, że sędzia Iwulski został powołany na stanowisko sędziego SN z istotną wadą formalną, polegającą na rekomendowaniu prezydentowi kandydata, który nie spełniał wymogu 10 letniego okresu sprawowania urzędu sędziego (powołanie na sędziego SR dnia 22 stycznia 1981 roku – uchwała KRS 23 maja 1990 roku, powołanie 1 lipca 1990 roku).

Niepokój budzi ignorowanie tych faktów poprzez wykonywanie czynności orzeczniczych przez sędziego Iwulskiego oraz brak reakcji władz Sądu Najwyższego.

Zespół Prasowy
Krajowej Rady Sądownictwa