Uchwała Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie wykładni § 21 Zbioru zasad etyki zawodowej sędziów, dotyczącej udzielania porad prawnych przez sędziów w stanie spoczynku.

UCHWAŁA Nr 29/2003
KRAJOWEJ RADY SĄDOWNICTWA
z dnia 9 kwietnia 2003 r.

Zgodnie z §21 Zbioru zasad etyki zawodowej sędziów (załącznik do uchwały nr 16/2003 Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 19 lutego 2003 r.) – „Sędzia nie może świadczyć usług prawniczych”.

Zasada ta wzbudziła wątpliwości interpretacyjne na tle konkretnego pytania sędziego Sądu Najwyższego w stanie spoczynku, co do dopuszczalności udzielania bezpłatnych porad prawnych o charakterze charytatywnym.
W związku z tym, Krajowa Rada Sądownictwa na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego postanowiła, na podstawie §7 „Zbioru”, dokonać następującej wykładni zasady sformułowanej w §21.
W odniesieniu do sędziów w stanie spoczynku zasada odpowiedniego stosowania wobec nich zasad etyki zawodowej (§6 „Zbioru”) powoduje odpowiednie złagodzenie zakazu świadczenia usług prawniczych stosownie do stopnia odmienności sytuacji sędziego w stanie spoczynku w porównaniu z sędzią czynnym.
Sędzia w stanie spoczynku może, nie naruszając zasad etyki, udzielać bezpłatnych porad prawnych na zasadach charytatywnych, a więc wyłącznie osobom, których ze względu na brak środków finansowych nie stać na korzystanie z płatnych usług prawniczych. Taka dozwolona działalność charytatywna nie może jednak polegać na tego rodzaju formach usług prawniczych, które wykraczają poza zwykłe udzielenie porady.